Her insan bir iz bırakmak ister bu dünyada. Kimisi bunu başarıyla, kimisi sevgiyle, kimisi ise bir davaya adanmışlıklarıyla yapar. 

Ancak nefer olmak, sıradan bir katkı değil, hayatını mana ikliminde yaşatıp, bir teslimiyet ve gayenin peşinde şekillendirmektir. Bu, yalnızca bir topluluğun parçası olmak değil, o topluluğun ruhu haline gelmektir.

Bir davaya nefer olmak, kendinden daha büyük bir amaca hizmet etmeyi gerektirir. Bazen bir halkın özgürlüğü, bazen bir toplumun adaleti, bazen Hilal'in tutkusu ve Şanıyla insanlığın ortak iyiliği için çalışmak... Bu, rahat koltuklarda oturup hayal kurmak değil elbette ki, dikenli yollarda cesaretle yürümektir. Çünkü bir davaya gönül veren kişi, başına gelecekleri göze almıştır.

Yürüyebilenlere Selam olsun...

Nefer olmak fedakârlık demektir. Sahip olduklarından vazgeçme pahasına inandığın doğrular uğruna mücadele etmektir. Ancak fedakârlık, sadece elindekilerden değil, kimi zaman kendi egolarından ve kişisel arzularından da feragat etmeyi gerektirir. Çünkü bir dava, bireysel çıkarların ötesindedir. Toplumsal huzur ve istikrar için bireysel savaşlara son verebilmektir.

Her nefer, bir zincirin halkası olduğunu unutmamalıdır. Bir neferin adanmışlığı, davayı büyütür; onun eksikliği ise halkayı zayıflatır. Bu yüzden, her bireyin sorumluluğu büyüktür. Belki bir taş ustası olarak bir binanın temelini atarsınız, belki bir sözle binlerce gönüle dokunursunuz. 

Ve yine unutulmamalıdır ki, her adanmışlık, bir alevi harlayan nefes gibidir.

Bir davaya nefer olmanın özü, idealist olmak ve kalpten sahiplenmektir. Dünya üzerindeki adaletsizliklere, haksızlıklara sessiz kalmamak; korkularını susturup umutları büyütmektir. Elbette kolay değildir bu yol. Ancak asıl başarı, zorlukların içinde serpilip, dikenler arasında gül açabilmektir.

Nefer olmak, adanmış bir ömürdür. Ünlü Yazar Tolstoy "İnsan ne için yaşar?" sorusuna cevap ararken bizim zihnimizde yankılanan " Bir davaya nefer olmaktır" cevabını haykırabilmektır. Çünkü insan, inandığı şey uğruna mücadele edebildiği ölçüde insandır.

Sonuç olarak, bir davaya nefer olmak, lafın gelişi dava dosyası çözümlemek değildir... Yalnızca bir görev asla değil...

Bir yaşam biçimidir davanın neferi olmak ve olabilmek.

Kendi sınırlarını aşan, ideallere ruh katan, insanlığı bir adım öteye taşıyan gayrettir. Ve insanlığın tarihine baktığımızda, bu fedakârlıklarla dolu izleri görürüz. Şimdi sıra bizde; hangi dava uğruna bir nefer olacağımıza karar vermekte...

Var mısınız kimliğimizi ve kişiliğimizi, bir ve birlik eyleyip, Haktan ve Hakikatten yana davanın erleri olmaya...