Türkiye’de doğurganlık hızı tarihin en düşük seviyesine geriledi: 1.51. Dünya ortalaması olan 2,32’nin bile çok altında. Bu sadece bir istatistik değil; toplum olarak geleceğimizi kaybettiğimizin açık bir göstergesi. Ancak bu noktaya nasıl geldik? Gelin hep birlikte analiz edelim.  

Siyasi ve Ekonomik Paradokslar  
Ankara’da mecliste oturup köpek meseleleriyle yatıp kalkanlar, mamalara milyarlar ayıranlar, çalışan kadınları destekleyen projelerle gurur duyanlar var. Ancak konu, evlilik, aile ve çocuk yapmayı desteklemeye gelince aynı hevesi göremiyoruz. Bugün kadınlara kariyer teşvikleri sağlanıyor, bu güzel; ancak bu, kadınları kariyer ve annelik arasında tercih yapmaya zorluyor. Anneliği bir yük, kariyeri ise bir başarı ölçütü olarak gören bu zihniyet, kadınların evlenmek ve çocuk sahibi olmak yerine kariyer yapmayı seçmesine neden oluyor.  

Eğitim ve İşsizlik Tuzağı  
Eğitim sistemimiz, gençleri hayata değil, işsizliğe hazırlıyor. 4+4+4 sistemi ve üzerine eklenen yıllarla 25 yaşına gelmiş, diploması olan ancak iş tecrübesinden mahrum bir nesil yetiştirdik. Bu nesil, ne evlenmeye cesaret edebiliyor ne de geleceğe güven duyuyor. İşsizlik ve yüksek beklentiler, gençleri birer "arayış içinde kayıp nesil" haline getiriyor.  

Evlilik ve Aile Üzerindeki Yükler  
Evlilik, ekonomik şartlar nedeniyle bir hayale dönüştü. Anadolu’da abartılmış, İslam anlayışından uzak düğün törenleri, evlilik maliyetini milyon TL seviyelerine çıkardı. Halk arasında "aşk" denilen, aslında gayrinizami ve ucuz ilişkiler, evliliğin yerini aldı. Üstelik üç gün evli kalıp ömür boyu nafaka isteyenler gibi sorunlar, evlilik kurumunu iyice zayıflattı.  

Ekonomik Zorluklar ve Hayvan Sevgisi  
Ekonomik koşullar, insanları evlilik ve çocuk yapmaktan uzaklaştırıyor. Bir çocuğun büyütme maliyeti korkutucu boyutlara ulaştı. Hal böyle olunca, insanlar çocuk yerine kedi-köpek bakmayı tercih ediyor. Mama ucuz, sorumluluk az, hayat daha kolay. Ancak bu tercih, toplumun geleceğini tehdit eden bir gerçeğe işaret ediyor.  

Toplumun Geleceği İçin Çözüm Zamanı  
Bu çarpık düzenin bedelini anlamazsak, yarın bu toplumu ayakta tutacak kimse kalmayacak. Çalışan kadınların hem kariyer hem de annelik yapabileceği bir sistem inşa etmeliyiz. Evlilik maliyetlerini düşürmek, düğün kültürünü sadeleştirmek ve ekonomik politikaları aileyi güçlendirecek şekilde düzenlemek zorundayız.  

Doğurganlık hızımızdaki bu düşüş, toplumun yaşlanması, iş gücünün azalması ve milli kimliğin zayıflaması demek. Mama ekonomisinden insan ekonomisine geçmek için artık harekete geçmeliyiz. Bugün bu sorunları çözmezsek, yarın çözmek için ne kaynak ne de zaman bulabileceğiz.  

Türkiye’nin geleceği, bugünkü adımlarımıza bağlı. "1.51’i aşmak için" birlikte, akılcı ve sürdürülebilir çözümler üretmek zorundayız.