Necdet Hocam Bize Kendinizi Tanıtır Mısınız?

Ben 1962 doğumluyum. Biraz modelimiz eskidi aslında bazen de eski modeller daha değerli oluyor, antika değeri oluşmaya başlıyor. Konya Anadolu Lisesi mezunuyum. 1980’de Ege Üniversitesi tıp fakültesi kazandım. Üniversiteye kaya gittik. O sene de 12 Eylül Darbesi olmuştu ve karışıklıklar hala bitmemişti. Orada ağacın altında oturan bir asker gördüm. Bu kadar karmaşanın içinde burada okuyamayız, Konya’dan gelmiş bir çocuğuz falan diye o asker öğrenciyle konuştuk. O şuanda hala benim can dostlarımdan yani bir elin parmakları kadar say derseniz ya öyle arkadaşlarımdan biri. Onun tavsiyesiyle askeriyeye girdim. Asker öğrenci oldum. 1 sene sonra Nisan ayında askeri öğrencileri Gülhane’ye topladılar. Ege Tıp’ta 6-7 sene okuyacağız diye beklerken kendimizi Ankara’da Gülhane’de askeri okulda bulduk. 1986 yılına kadar orada askeri tıbbiye de okudum. Tabi bu dışarıda ki Tıp Fakültesi okuyan öğrenciler gibi değil tamamen yatılı bir okulda okuyorsunuz. Yazları da askeri eğitim alıyorsunuz. Böyle bir yapının içine girdik. Tabi benim iki tane de benden sonra gelen kardeşlerim vardı, maddi yükü babamın üstünden bir ana önce alabilmem için memur çocuğuydum—bu nedenle askeriyeye girdim 1986’da mezun oldum. 1987’de teğmen olarak atandım. 1987-1992 yılları arasında Eskişehir Hava Üssünde uçuş hekimliği yaptım. Yani çok zevkli bir şey her sabah pilotların uçuşa giderken, tabi bu pilotlar Türk Hava Yollarındaki yumurta taşır gibi sarsmadan götüren pilotlar değil havadan bomba atan bombardıman savaş uçağı kullanan pilotlar her sabah onların muayenelerini yapıyordum. Tansiyonuna, boğazına bakıyorsunuz. Gerer duyarsanız anormal bir şey görürseniz revire çağırıyorsunuz. Böyle muayeneleri yapıp uçuşa gönderiyorsunuz. Onlarla ayrı bir samimiyet oluştu. Tıp Fakültesini bitirdikten sonra insanın kendisini bir iş yaparken hissettiği ilk senelerim bu zamandı. Sonda 2. senenin sonunda TUS’a girdim. Kalp-Damar Cerrahisini kazandım. Kalp-Damar Cerrahisi benim çok sevdiğim, isteyerek yazdığım bir yerdi. Sonra Gülhane’ye gidince onun şartlarının biraz değişik olduğunu, eğitimin çok uzun olduğunu söylediler. O nedenle ben istifa ettim. Kulak-Burun-Boğaz’ı yazdım. KBB’yi kazandım. Bu arada 5 sene Eskişehir Hava Üssünde çalışmak benim için büyük hayat tecrübesiydi. Düşünün Tıp Fakültesini okuyorsunuz ama benim reçeteme eczacı ilaç verir mi diye düşünüyorsunuz bu güvenin, özgüvenin yerleşmesi orada oldu. Hani hep derler ya Tıp Fakültesi’ne giren adam 1. senede profesör olur. 2. senede doçent olur. 3. senede yardımcı doçent olur 4. senede asistan olur bilmem me en sonunda artık mezun olurken acaba benim reçeteme ilaç verirler mi diyerek insanın ayakları yere basar. Bizde de öyle oldu. Sonda ben GATA Haydarpaşa’ya geldim. Şuan Sultan Abdülhamit Han Hastanesi olarak geçiyor galiba, orada 1992-1995 yıllarında KBB İktisas’ı yaptım. Bu arada evlendim. 1 tane Merve ismine kızım oldu. 1995 yılında İzmir’e Askeri Hastaneye KBB hekimi olarak tayinim çıktı. Orada da uzman hekim olarak 15 sene çalıştım. Sonrasında emekli olduk. Emekli olunca orada bir tane Tıp Merkezi’nde çalışmaya başladım. Ama Tıp Merkezi’nin çalıştıranı iyi bir çalıştıran değildi. Özlük haklarımıza çok fazla riayet etmediği için arayış içine girdik. O dönemde burada benim Medipol Mega’da hala Medikal Direktör olan Gazi Yiğitpaşa isminde bir arkadaşım vardı. Onunla konuştuk o da “Burada güzel bir oluşum var buraya gel istersen bir gör yarın öbür gün bana. Niye haber vermedim deme “ dedi. İzmir’den çıktım buraya geldim. Baktım kocaman bir yapı yaşımızda 50 olmuş bu yaştan sonra böyle kocaman bir yapının içine girmek bana biraz değişik geldi. Sonda hanıma dedim ki ”Artık İzmir’de bahçeli evimizi almışız, köpeğimiz var, keyfimiz yerinde, emekli hayatı yaşıyoruz. Küçük yerin büyük adamıyız. Böyle büyük yerlerin küçük adamı olmaktansa küçük yerlerin büyük adamı olmak ben daha avantajlıdır”. Adama ben “9’da gelirim” “tamam hocam” “4’de çıkarım” “tamam hocam” diyorlar. Şimdi böyle büyük yerlerde böyle şeylere izin vermezler, 8.30 da geleceksin akşam 17.30 da çıkarsın diyorlar. Bende hanıma dedim ki “Evi taşımadan ben bir iki ay arkadaşımın evinde kalayım, deneyeyim ondan sonrasında yaparım dersem taşınırız”. 2 ay ben burada arkadaşın evinde kaldım gittim geldim. Tamam yapabilirim dedim. Ama İstanbul zorlu bir şehir, geldik Beylikdüzü’ne taşındık. Oradan buraya gelmek her sene 15-20 dakika trafik zamanı uzadı. Orada 1.5-2 sene kadar çalıştı. Sonra Fahrettin Bey’in bu Esenler Medipol’u açma planları varmış. Orada da bizi önermişler, göreve başladım. Buranın eskisiyseniz bilirsiniz burası böyle tekstilcilerin olduğu bir yermiş. Sonra işte bina yapıldı. Odalar bölündü, hastaneye benzetildi, yürüyen merdivenden bile Esenlerde onlarca adam düşüyordu. Böyle bir şekilde başladık biz. Tabi burası Esenler Muhitine de çok şey kattı, 10 sene içinde şehir değişti. İlçe değişti. Hastanecilik işi böyle başladı. Kadro güçlendikçe etraf toplandıkça daha da gelişti. Eksikliklerimizden, aksaklıklarımızdan ders alıp hasta memnuniyeti odaklı ama personeli de gözeterek burada çalışan her insana şunu söylüyorum “Bunlar bize annelerinin, babalarının birer emanetleri ister kız ister erkek çocuğu olsun burada mesaisini düzgün yapacak iş ahlakını öğrenecek buradan tecrübe edindikten sonra ister devam edecek ister başka yerlere gidecek şeklinde söylerim. Burası kurumsal bir yer Vakıf Üniversitesi Hastanesi özel gibi devlet, devlet gibi özel anlamında özlük haklarınızı gözeterek sözleşmeniz oma göre yapılır, kurum olarak çalışanlarımızla da bunu gözetiyoruz.

Doktor Olmaya Nasıl Karar Verdiniz?

Özellikle, bizim Türk toplumunda bir şey olacağım diyen çok az insan olur. Benim babam bana şöyle derdi “Oğlum ben memurum benim sana devredecek tezgahım yok, benim sana devredecek bir sermayem yok. Sana kitabını alırı, okumana yardımcı olurum, teşvik ederim onun için yani çeşme akarken yolunu suyu doldurursan ii edersin”. Birde tecrübeleriyle dedi ki “Bütün işlerde 3-5 sene de bir iş veren ya da işçi işten ayrılır, çıkar ama doktorlukta devlet en büyük işverendir ve hekimlikle ilgili koluna altın bilezik aldın mı bununla iş yaparsın”. İlk başlarda hepimizin insanların kesilmesi, biçilmesi şeklinde korkuları vardır. Ben doktor olacağım diye bu yola çıkmadım ama doktor olduktan sonra bu mesleğin gerçekten çok güzel olduğunu, çok isabetli olduğunu anladım, çok sevdim gerçekten, ama herkesin de yapacağı iş değil bakıyorsunuz karşınızdaki insan hastalık psikolojisiyle zorunuza gidecek bir şey söyleyebiliyor. Bunların tamamen senin kişiliğini rencide edecek şeklinde olanları kabullenmek biraz zor ama hani anlayışlı olmak gerekiyor. Birçok insan kendi yakınlarına bile anlayışlı olmakta zorlanıyorken burada mesela günde 1500 tane hasta geliyor yanındakilerle 3000 çocuklarıyla 4500 insan geliyor. Bunlarının her birinin psikolojisi var, toplumun her kısmından insanlar var, hekimlik öyle kolay yapılacak iş değil. Bütün sağlık personelleri içinde aynı şeyi söyleyebilirim. Karşında sıkıntısı olan bir insan var bunun sıkıntısıyla sana karşı yaptığı bir takım hareketler var. Ya da psikolojisi bozuk sırf kapris yapan sana sıkıntı çıkaran insanlar da var. Onun için bu mesleği icra etmek zor ama eğitimini iyi alman lazım, ben hep bunu söylüyorum. Şuanda buraya meslek okulundan öğrenciler geliyor, onlara şunu söylüyorum. Şuanda istediğinizi sorabilirsiniz karşı tarafta bunu anlatmakla, öğretmekle yükümlü ama mesleğini eline aldığın zaman kimseye soramazsın. Diyelim doktor oldun eksik bilgin varsa hasta gittikten sonra ben burasını bilmiyordum deyip, gidip kitabından kendi eksiğini tamamlaman lazım. Ama meslek hayatıyla birlikte bu sefer evlilik, çoluk çocuk geçim derdi bilmem ne çıktığı zaman geriye dönüp o eksikliğini hissettiğin şeyi doldurman mümkün değil. O zaman bunu işinin, vazifenin doktorluk, tıp fakültesi okumak olduğu zaman senden öğrencilikten başka bir şey istenmediği zaman dersini çalışacaksın. Zamanında okulunu bitireceksin. Senden beklenen bu, bunları zamanında yaparsan bu mesleği rahat rahat yaparsın. Çünkü kapıdan giren her hasta bir soru aslında imtihanlar bitti kimse sana kağıt dağıtıp da sonucunda da 70 80 vermiyor. Sen kapıdan giren hastanın senin için bir soru olduğunu bulgularıyla kitaplarda sana anlatılan şekliyle hangi hastanın şablonuna oturuyor onu bulacaksın tanısını koyacaksın ona uygun tetkikleri isteyeceksin adamı boş yere yormayarak bunların bilinciyle tedavi edeceksin. Bu yüzden sonradan eksiğini kapatamazsın.

Tıp Okurken Yaşadığınız Zorluklardan Bahsedebilir Misiniz?

Tıp okurken ben size söylediğim gibi askeriye okuduğum için onun hem avantajını hem dezavantajını yaşadım. Yatılı ve askeri okul okuduğum için dışarı belli zamanlarda dışarıya çıkarsınız. Geriye kalan günler tamamıyla içerde kalırsınız. İşte bu zamanlarda dersinizi çalışırsınız. Bu işin artısıydı eksisi olarak da bazen şöyle bir dışarı çıkayım dediğiniz zaman çıkamazdık. Tıp fakültesi eğitiminin içinde uygulamalı derslerde vardır. Ben bu dersleri severdim. Siz eğer ben iğne yapmayı öğreneceğim deyip bir hemşirenin arkasından dolaşmazsanız kimse gelip gel sana ben iğne nasıl yapılır öğreteyim demez. Yani şu doğrudur isterse bir insan tıp fakültesinden eline enjektör bile almadan mezun olabilir. Ama onun sıkıntılarını çok yaşar. Mesela bir pratisyen hekim olarak göreve başladığınız zaman hemşire damar yolunu açamazsa birde sizin denemeniz gerekiyor. Bu konuda tecrübeniz olması gerekiyor. Altında çalışan insanlarında sana saygı duyması için onun üstünde kendini geliştirmiş olman gerekiyor. Tıp fakültesi esnasındaki sıkıntılar bunlardı. Tıp fakültesinde okurken sayısalım çok iyi edebiyatım çok iyi diyerek olmaz oturup çalışıp ezberleyeceksin. Hasta bulguları teker teker saydığında hemen hastalığın tanısını koyacaksın tedavisine başlayacaksın. Zaten tıp artık o kadar çok gelişti ki her bölüm ayrı bir bilim oldu. Yapmanız gereken küçücük bir alanda çok spesifikleşip herkesten iyi olabilirsen en iyisini olursun.

Mesleğinizin Güzel Ve Kötü Yanları Nelerdir?

Mesleğimizin güzel yanları sıkıntısı olan rahatsızlığı olan birine yardım ediyorsunuz o da sonucunda size eğer inançlıysanız Allah razı olsun Allah ne muradınız varsa versin diyor şuan bunlar lisanımızda hafife alınan dualar ama aslında belki de şuan ki halimiz yaşantımız onların duaları sayesinde oluyordur. Yani kiminin duası ne zaman kabul olur bilmiyoruz. Belki çok ufak bir şey yaptınız ama öyle bir dua eder ki sanki beyninden tümörünü aldınız. İnsanın acısı neredeyse canı da oradadır derler. Onun için mesleğim güzel tarafları bunlardır. Mesleğin kötü yanları da insan hayatıyla ilgileniyorsunuz mesela küçücük ailesinin gözünden sakındığı çocuğunu bademcik ameliyatı yapacaksınız ameliyata hazırlanıyor ameliyat yapıyorsunuz oluşabilecek aksilikler ters giden şeyler hastanın kaybı bunlarla ilgili endişeler işin zor tarafı oluyor. Şuan sizde duymuşsunuzdur tıpla ilgili sağlıkla ilgili birçok mahkemeler var. Tabi ki kimse kimsenin çocuğuyla kimsenin hayatıyla çok ucuzmuş gibi davranmamalı fakat tıpta komplikasyon diye bir şey vardır. Şuan komplikasyonu hukukta avukatlarda toplumda bilmiyor. Mesela 100 bademcik ameliyatından 2 si aşırı kanamadan kaybedilebilir. Doktor burada iyi niyetli hastane iyi malzemeler yeterli ama diyelim çocukta anormal bir damar beslenmesi ve bademciği var. Damarda yırtılma oluyor ve aşırı kanama dediğimiz şey gerçekleşiyor. Burada doktora sanki bilerek bıçak sokmuş gibi davranmak bence yanlış oluyor. Bu şekilde doktoru suçlayarak mahkum ederek komplikasyonlar noktasında üstüne gidilirse yarın öbür gün mesleği yapacak adam bulamayız ya da kimse riske girmek istemez mesela kanser teşhisi konan birinin ameliyat edilmesi gerekiyorsa doktor ben bunu yapmam diyerek çekilir çünkü toplum komplikasyonlar konusunda bilinçsiz bilinçlenmesi gerekiyor. Mesela Necdet Özçelik 1992- 1995 seneleri arasında iktisas aldı. 1995 den sonra KBB mesleğini icra ediyor. Kaç tane hastaya zarar verdi kitap ne diyordu 100 kişiden 2 si kaybedilebilir. Bu Necdet’in 100 kişide 5 kaybı varsa o zaman bu adamın eğitim eksikliği olduğundan söz edebiliriz. Bu sırada mahkeme yargılama mahkum etme hatta aşağılayıcı bir karar vererek 6 ay Hacettepe Üniversitesinde bademcik ameliyatı eğitimi alma şeklinde bir karar verebilir. Burada hem doktorun eksiğini kapatırsın hem meslekten soğutmazsın hem de sosyal bir ceza vermiş olursun. Şuanda komplikasyonlar nedeniyle müdahale edilmeyen hastalar var ciddi bir soruna dönüşebiliyor. Zorlukları da bunlar diyebilirim.

Peki Hastalarla Kurduğunuz İlişkilerde Nelere Dikkat Ediyorsunuz?

Bunda en önemli şey hepimizin bildiği empati kavramı burada ben kasada veznedeki kişiye de kapının önündekine de doktora da herkese empati yapmaları gerektiğini söylüyorum. Mesela hasta randevusuna 10 dakika geciktiği zaman içeri alınmaz yeni randevu verilir fakat İstanbul şartlarında aksilikler çok olabiliyor. Fakat kapıdaki hasta hizmetlerindeki kişi hastaya randevunuza geciktiniz saat beşe kadar randevularımız dolu sizi ancak beşten sonra alabiliriz dediğinde hastada anlayışlı davranmalıdır. Bunları ancak empatiyle çözebiliriz. Anahtar kelime budur.

Kaç Yıldır Medipol Hastanesindesiniz?

Medipol hastanesinde 10. senem 1,5 sene kadarını Medipol Mega’da çalıştım. Sonrasında buraya görevlendirildim.10 senedir bu yapının içindeyim. Çok memnunum. Gerçekten insana değer veren bir yapısı var. Biz bazı hastaneler gibi Aristokrat takılan değiliz hasta gelir bizle konuşur pazarlığını da yapar. Böyle rahat hisseder yani bizde onlara karşı öyleyizdir. Onun için mesela farklı isimle bir hastane açılınca onun büyümesi belli bir eğimle oluyor ama vatandaş Medipol açıldığını duyunca onun büyümesini dik bir eğimle görebiliriz. Bu da başımızdaki insanlar sayesinde oluyor. Ben burada emanetçiyim birilerinin adına burada duruyorum onlardan aldığım yetki onlardan aldığım serayetle bu yaklaşımları yapabiliyoruz. Zaten biz her zaman denetlemeye hazır gibi çalışıyoruz. Ben sterilizasyon sorumlusuna diyorum ki burada sen kendini ameliyat edebilecek şekilde sterilizasyonu tam yapmalısın. Malzeme kaliteni ona göre yapman lazım. Böyle olduğu zaman çalışanlarında güvendiği bir hastane yapısı ortaya çıkıyor.

Sizce Sayısal Alanda Çalışmak Yeterli Midir?

Bence sayısal alan da çalışmak yeterli değildir. Bu meslek sayısal olduğu kadar bu mesleğin sosyal tarafı da var. Psikolojisi de var insanlarla ilgilenmesi de var. Bu yönüyle de bakmak lazım ama diyeceğim tek şey var çalışmazsan yapamazsın. Ezber lazım öğrenmek lazım.

MEDİPOL HASTANESİ BAŞHEKİMİ YRD.DOÇ.DR. NECDET ÖZÇELİK ve AK PARTİ ESENLER İLÇE BAŞKAN YARDIMCISI TARİHÇİ-YAZAR ŞEREF YUMURTACI’ YA KATKILARINDAN DOLAYI BU KEYİFLİ RÖPORTAJ VE NASİHATLERİ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİZ.

GÖRÜŞMECİLER

MERVE SOĞANLI

ZEYNEP KIZILARSLAN

RABİA GÜLTEKİN